سخن اول…
دوستان فارسی زبان عزیز، بدون پرداختن به هیچ جمله کلیشه ای دوست داشتم بهتون پیشنهاد بدم که شاید وقتش رسیده باشه که کمی روی خودتون تمرکز کنین و ببینین که چرا خیلی وقت ها احساس می کنین که ذهنتون خستست و یا انرژیتون پایین اومده و یا چرا خیلی وقت ها احساس تنهایی و افسردگی دارین یا چرا بعضی روزها عصبانی هستین و توپتون پره، چرا بعضی روزها تمرکز ندارین و فکرتون درگیره .
می دونم که خیلی از داستان ها درطول سال ها آزاردهنده بوده و حالا اضافه شدن داستان مهاجرت ممکنه که بر فشار اون ها هم افزوده باشه.
پس، شاید بد نباشه که یک بار برای همیشه تصمیم بگیرین که مدت کوتاهی رو وقت بگذارین و این کوله پشتی سنگین رو که سال هاست دارین با خودتون حمل می کنین پایین بگذارین و سبک بار تر حرکت کنین.
با امید ذهنی آرام تر